Η μέρα Τρίτη είναι ανοιχτό κίτρινο και έχει γεύση τοστ! Πως κάποιοι ακούν τις λέξεις;

Συναισθησία ονομάζεται η νευρολογική ανάμιξη των αισθήσεων. Ένας άνθρωπος που χαρακτηρίζεται από συναισθησία είναι δυνατό, για παράδειγμα, να "ακούει" τις οσμές, να "βλέπει" τους ήχους και να "μυρίζει" τους ήχους. Το συχνότερο είδος συναισθησίας είναι το να βλέπει κανείς ήχους και το να συνδυάζει αυτόματα αριθμούς με συγκεκριμένα χρώματα.

Παρουσιάζεται ένα μήνυμα που μου έστειλε μια αναγνώστρια για να μοιραστεί μαζί μου την δική της ιστορία για το Τί σημαίνει μάθηση!  

Κυρία Mητρακάκη, γεια σας!

Από καιρό ήθελα να σας γράψω αλλά άλλοτε το ξεχνούσα και άλλοτε δίσταζα. Να σας συγχαρώ για την ωραία δουλειά, τις πληροφορίες και τις γνώσεις που προσφέρετε μέσα από το προσωπικό σας blog. Λέγομαι Πλουσίου Μαρία, γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη και μεγάλωσα σ' ένα χωριό της Χαλκιδικής. Από μικρή μου άρεσαν πολύ το θέατρο και η ζωγραφική. Ας μην σας αναφέρω όμως άλλες λεπτομέρειες νομίζω πως αυτές οι πληροφορίες είναι αρκετές.

Όταν ήμουν μικρή παίζαμε με τη μαμά μου (η μαμά μου είναι απόφοιτος του Δημοτικού) ένα παιχνίδι που μόνο εμείς οι δύο καταλαβαίναμε. 

Εκείνη με ρωτούσε :

" Τι χρώμα βάζεις στη λέξη πχ. Ειρήνη ή στη λέξη Πόλεμος ή σε οποιαδήποτε λέξη γράμμα ή αριθμό.

Μαμά η λέξη Ειρήνη είναι πορτοκαλί, έλεγα με μεγάλη φυσικότητα, Ααα! απαντούσε εκείνη. Εγώ βάζω γαλάζιο!"

Η αδερφή μου που ήταν ένα χρόνο μικρότερή μου και δεν κατάλαβε ποτέ τι παιχνίδι παίζουμε. Τα χρόνια περνούσαν και όλες οι λέξεις για μένα είχαν χρώμα, γεύση και μυρωδιά. Κανείς βέβαια εκτός από τη μαμά δεν μπορούσε να παίξει αυτό το παιχνίδι μαζί μου. Όταν έλεγα πως:

 " Η μέρα Τρίτη είναι ανοιχτό κίτρινο και έχει γεύση τοστ!" όλοι νόμιζαν οτι τους κορόιδευα ή ότι απλά έλεγα βλακείες να περάσει η ώρα. 

Μεγάλωσα και οι αισθήσεις αυτές δεν με εγκατέλειπαν. Όταν οι συμμαθητές μου στο Λύκειο λέγανε:

 " Ωχ μετά έχουμε Λατινικά στο άκουσμα της λέξης μου ερχότανε στο μυαλό χυλοπίτες!! 

Δεν με έπαιρνε κανείς στα σοβαρά, ούτε καν εγώ η ίδια καθώς δεν ήταν κάτι που το προκαλούσα επίτηδες, απλά συνέβαινε, απλά πάντα θυμόμουν έτσι τον εαυτό μου. Κάποια στιγμή συγκατοικούσα με μια κοπέλα και επειδή ήμασταν μόνες σε ξένη χώρα μιλούσαμε όλη μέρα. Στη διάρκεια της κουβέντας μας της έλεγα:

 " Αχ αυτή η λέξη είναι παστίτσιο είναι ροζ, μυρίζει κιμά.... "

Η κοπέλα στην αρχή γελούσε. Μια μέρα όμως με φώναξε και μου είπε: Έχεις συναισθησία, το ξέρεις;" Διάβασα όλα τα άρθρα που υπήρχαν για τη Συναισθησία και ένιωσα περίεργα. Το παιχνίδι που έπαιζα με την μαμά μου, η οποία προφανώς είναι επίσης συναισθητική, λέγεται " Συναισθησία"!  Ύστερα από πολλή σκέψη κατάλαβα, τι μου ισχυροποιούσε την φαντασία που είχα ως παιδί αλλά και τι μου αποσπούσε πολύ εύκολα την προσοχή. Οι λέξεις έχουν Χρώμα, Γεύση, Μυρωδιά. Αυτό μερικές φορές μου προκαλεί και μου διεγείρει τις αισθήσεις και έτσι χρειάζεται να ξαναδιαβάσω μια πρόταση ή μια παράγραφο για να καταλάβω τι λέει αφού με την πρώτη ματιά είδα τα χρώματα, γεύτηκα τις λέξεις της και τις μύρισα. 

Αυτά! Πιστεύω θα καταλάβετε γιατί σας έγραψα. Καλή συνέχεια στη όμορφη δουλειά σας, σας παρακολουθώ και μ' αρέσουν πολύ τα όσα δημοσιεύετε. Καλή σας μέρα!

Ααα! και το ¨Ασπα" είναι λευκό και έχει γεύση ινδοκάρυδο! 

Η πραγματικότητα στην οποία ζει ο καθένας είναι σχετική. Για αυτό είναι απαραίτητο όταν γίνονται διαγνώσεις για Μαθησιακές δυσκολίες και Διάσπασης Προσοχής να διερευνούμε την αιτία και το μηχανισμό που τα προκαλεί. Η γνώση του εαυτού και των δυσκολιών είναι ένα ξεχωριστό έργο που θα βοηθήσει το παιδί να εξηγήσει και να μάθει Ποιος είναι.

Ευχαριστώ θερμά την κ. Μαρία Πλουσίου που δέχτηκε να δημοσιευτεί το μήνυμα της για να μπορέσουν να το διαβάσουν όλοι και ίσως κάποιοι να βρουν τον εαυτό τους ή κάποιον δικό τους μέσα από αυτό.

Περισσότερα για την Συναισθησία: 
Αμερικάνικη Ένωση Συναισθησίας
Βιβλίο: Diane Ackerman, Συναισθησία: Η ιστορία των αισθήσεων, Εκδόσεις Περίπλους

Άσπα Μητρακάκη
Ειδική Παιδαγωγός - Κοινωνική Ανθρωπολόγος
ειδικευμένη στην αντιμετώπιση μαθησιακών δυσκολίων/δυσλεξίας
email: amitrakaki@gmail.com
fb & twitter