"Νομίζω ότι σε ένα κίτρινο σπίτι θα ήμουν ευτυχισμένος"!


Στα τελευταία λεπτά της συνεδρίας μας με ένα αγόρι 10 χρονών, διαγνωσμένος με ανωριμότητα, ζωγραφίζαμε για να χαλαρώσουμε και να φύγει η ένταση του μαθήματος.

"Κυρία υπάρχουν κίτρινα σπίτια;"

"Και βέβαια υπάρχουν. Να φανταστείς ότι σε μια άλλη χώρα που είχα πάει είχα δει πράσινα, κίτρινα, κόκκινα σπίτια."
"Κυρία νομίζω ότι σε ένα κίτρινο σπίτι θα ήμουν ευτυχισμένος"!!


Άσπα Μητρακάκη
Ειδική Παιδαγωγός - Κοινωνική Ανθρωπολόγος
ειδικευμένη στην αντιμετώπιση μαθησιακών δυσκολιών/δυσλεξίας
email: amitrakaki@gmail.com
https://www.facebook.com/profile.php?id=100000747509035



"Ένας ιδιαίτερος μικρός κύριος". Παιδικό βιβλίο για το σύνδρομο Ασπεργκερ.


"Καλοκαίρι 2005.
Ο νυχτοφύλακας του ξενοδοχείου, ένας έφηβος με σύνδρομο Άσπεργκερ, μια περίεργη φιλία και ένα μυστικό ημερολόγιο. Το βιβλίο αυτό καταγράφει τα καθημερινά δρώμενα της ζωής ενός παιδιού με σύνδρομο Άσπεργκερ. Με ανάλαφρο ύφος και αρκετή δόση χιούμορ, ο συγγραφέας προσπαθεί να εντοπίσει, να επεξεργαστεί και να αποκρυπτογραφήσει τις διάφορες εκφάνσεις του αυτιστικού φάσματος, όπως αυτές εκδηλώνονται μέσα από τις συμπεριφορές και τις σκέψεις του μικρού ήρωα. Θέματα όπως η επικοινωνία, το στίγμα, το χιούμορ, η σεξουαλικότητα και πολλά άλλα, αναλύονται και σχολιάζονται σε δύο διαφορετικούς χρόνους: τη στιγμή που ανέκυπταν, στη συγκεκριμένη περίσταση και πλαίσιο, αλλά και ετεροχρονισμένα, κάποια χρόνια μετά, μέσα από έναν ωριμότερο τρόπο σκέψης.

Το βιβλίο απευθύνεται τόσο σε ανθρώπους που γνωρίζουν για το σύνδρομο Άσπεργκερ και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, όσο και σε αναγνώστες που δε γνωρίζουν κάτι για τη συγκεκριμένη παθολογία, αλλά ενδιαφέρονται να εξοικειωθούν με μια από τις πιο σαγηνευτικές εκφράσεις της ανθρώπινης ύπαρξης. Το συγκεκριμένο βιβλίο δεν είναι επιστημονικό, μα ούτε και λογοτεχνικό, αν και σε ορισμένα σημεία δανείζεται στοιχεία από τα παραπάνω δύο είδη.

Πρόκειται για ένα βιβλίο για τη διαφορετικότητα, το πώς εκφράζεται αλλά και το πώς εκλαμβάνεται. Σε τελική ανάλυση, πρόκειται για ένα βιβλίο για την ανθρώπινη επικοινωνία, τις διαπροσωπικές σχέσεις, τη φιλία."

Συγγραφέας: Χρήστος Καργιωτίδης
Εκδόσεις: Γλαύκη

Άσπα Μητρακάκη
Ειδική Παιδαγωγός - Κοινωνική Ανθρωπολόγος
ειδικευμένη στην αντιμετώπιση μαθησιακών δυσκολιών/δυσλεξίας
email: amitrakaki@gmail.com
https://www.facebook.com/profile.php?id=100000747509035


Όταν ο πόλεμος γίνεται ζωγραφιά. Τα παιδιά της Γάζας.



Το βίντεο παρουσιάζει τις ζωγραφιές των παιδιών που θα εμφανίζονταν στο Μουσείο Παιδικής Τέχνης (MOCHA) στα πλαίσια της έκθεσης με τίτλο “Η Γάζα μέσα από τα μάτια ενός παιδιού”.
Η έκθεση αυτή δεν βγήκε ποτέ στο κοινό γιατί ακυρώθηκε με αιτιολογία: "Η έκθεση έπρεπε να ακυρωθεί λόγω πίεσης από "εσωτερικούς παράγοντες".

Επαληθεύεται για ακόμη μια φορά ότι η ζωγραφική αποτελεί ένα σπουδαίο εργαλείο έκφρασης, συμβολικού λόγου και εκμυστήρευσης των κρυφών συναισθημάτων των παιδιών.

πηγή:Σχολιαστές χωρίς σύνορα

Άσπα Μητρακάκη
Ειδική Παιδαγωγός - Κοινωνική Ανθρωπολόγος
ειδικευμένη στην αντιμετώπιση μαθησιακών δυσκολιών/δυσλεξίας
email: amitrakaki@gmail.com
https://www.facebook.com/profile.php?id=100000747509035

“Άναψε το φως”. Άσκηση – παιχνίδι Δυσλεξίας και τονισμού.



Ένα απο τα βασικότερα ελλείμματα που έχουν τα παιδιά με Δυσλεξία και ειδικές μαθησιακές δυσκολίες είναι ο τονισμός των λέξεων. Στα γραπτά τους συνήθως απουσιάζουν εντελώς οι τόνοι ή υπάρχουν πολλοί παρατονισμοί. Έτσι για τις λέξεις πχ. γέρος και γερός, νόμος και νομός, μόνος και μονός κτλ. ενώ εννοιολογικά γνωρίζουν ότι πρόκειται για διαφορετικές λέξεις, γραπτά τις αντιλαμβάνονται ίδιες αφού το τονικό σημάδι δεν αποτελεί για τον δυσλεξικό διαφοροποιητικό στοιχείο στις λέξεις και άρα στο νόημα. Η διδασκαλία του τονισμού με τον κατάλληλο τρόπο μπορεί να συμβάλλει τα μέγιστα στην κατανόηση της σύνταξης μιας πρότασης, ενός κειμένου και άρα του νοήματος αυτών που διαβάζει.



Η ευαισθητοποίηση του παιδιού στον τονισμό των λέξεων είναι απαραίτητη και γίνεται μέσα απο ειδικές ασκήσεις. Μια άσκηση - παιχνίδι που μπορεί να βοηθήσει να ενσωματώσουν τον τόνο στις λέξεις τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες/Δυσλεξία αλλά και τα παιδιά στο στάδιο της πρώτης γραφής και ανάγνωσης είναι η “Άναψε το φως στην δυνατή φωνή”. Απευθύνεται σε γονείς σαν παιχνίδι αλλά και σε θεραπευτές.



Δραστηριότητα: Λέμε λέξεις που είναι της σύνθεσης: σύμφωνο - φωνήεν πχ.μαμά. Βάζουμε τόσα φωτάκια όσα οι συλλαβές των λέξεων δηλ. για την λέξη "μα-μά" θα βάλουμε δυο φωτάκια. Πρώτα θα κάνουμε εμείς παραδείγματα που θα βοηθήσουν το παιδί να καταλάβει ότι στην συλλαβή που η φωνή μας “φωνάζει” πατάμε το φως. Έπειτα θα ζητήσουμε απο το παιδί να κάνει το ίδιο. Αρχικά μπορεί να επαναλαμβάνει την λέξη σωστά τονισμένη και προοδευτικά να το κάνει ψιθυριστά και έπειτα σιωπηλά (απο μέσα του) όσο θα πατάει το φωτάκι. Θα επαναλάβουμε όσο το παιδί ανταποκρίνεται και μπορούμε να το κάνουμε εναλλάξ μαζί του με στόχο πάντα να μην λείπει το στοιχείο του παιχνιδιού. Οι γονείς μπορούν να ξεκινήσουν με απλές δισύλλαβες και τρισύλλαβες λεξούλες.



Προσφέρει: Eντυπώνεται και οπτικά το τονικό σημάδι στις λέξεις. Έτσι ο συνδυασμός της ακουστικής διάκρισης (ο τόνος) με την οπτική σημείωση (το φως) και την κίνηση (πατάω το φως) θεμελιώνει ακόμα καλύτερα την “αίσθηση” του τόνου στην γλώσσα.



Υλικά: φωτάκια που ανάβουν πατώντας με το χέρι (υπάρχουν στο Praktiker)



Απευθύνεται: Σε παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες/Δυσλεξία που αντιμετωπίζουν δυσκολία στον τονισμό αλλά και σε παιδιά στο στάδιο της πρώτης γραφής – ανάγνωσης ως ένα παιδαγωγικό παιχνίδι διευκόλυνσης της διαδικασίας του τονισμού.



Ενημερωθείτε για:
     
  • Εποπτεία Ειδικών Παιδαγωγών εδώ


Άσπα Μητρακάκη
Ειδική Παιδαγωγός - Κοινωνική Ανθρωπολόγος
ειδικευμένη στην αντιμετώπιση μαθησιακών δυσκολιών/δυσλεξίας
email: amitrakaki@gmail.com
fb & instagram

Δυσλεξία και αδέρφια! 10 σημεία προσοχής για την οικογένεια




Κατά
την διάρκεια μιας αξιολογικής επίσκεψης σε μια οικογένεια για ένα κοριτσάκι 6 χρονών, με βάσιμες υποψίες για Δυσλεξία, με υποδέχεται η αδερφή του που είναι 8 χρονών. Θέλει να σκύψω για να μου πει κάτι.

Σκύβω και 
"Να κάνετε τα πάντα για την Αλίκη μου"!
Όταν ένα παιδί σε μια οικογένεια έχει Δυσλεξία τότε όλη η οικογένεια “αντιμετωπίζει” Δυσλεξία. Είναι σημαντικό όλα τα μέλη να είναι ενήμερα για την φύση αυτής της ειδικής μαθησιακής δυσκολίας. Η Δυσλεξία επηρεάζει όχι μόνο την σχολική επίδοση αλλά όλο τον τρόπο σκέψης του ατόμου που εκδηλώνεται σε πολλούς τομείς της καθημερινότητας τους. Τι συμβαίνει λοιπόν με την συνύπαρξη των δυσλεξικών παιδιών και των αδερφών τους; Τι θα πρέπει να προσέξουμε ως γονείς, θεραπευτές και εκπαιδευτικοί;

10 σημεία που είναι απαραίτητο να δώσουμε προσοχή στην σχέση μεταξύ του παιδιού με Δυσλεξία και των αδερφών του.

  1. Η Δυσλεξία λόγω του κληρονομικού της χαρακτήρα μπορεί να υπάρχει και σε άλλα μέλη της ίδιας οικογένειας.
  2. Τα αδέρφια των δυσλεξικών παιδιών σύμφωνα με έρευνες έχει αποδειχθεί ότι υπάρχει ισχυρή πιθανότητα (40% ) να εμφανίσουν δυσκολία στην μάθηση.
  3. Οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί των παιδιών με δυσλεξία πρέπει να είναι προσεκτικοί για ενδείξεις μαθησιακής δυσκολίας και στα υπόλοιπα παιδιά της οικογένειας και να προσφέρουν εξίσου βοήθεια αν χρειαστεί.
  4. Πολλές φορές ζητείται απο τον/την αδερφό/ή του δυσλεξικού παιδιού να το βοηθήσει, υποστηρίξει στα μαθήματα του. Αυτό ορισμένες φορές μπορεί να δοκιμάσει τις αντοχές και να κουράσει και να θυμώσει το παιδί που δεν έχει δυσλεξία.
  5. Οι γονείς και οι θεραπευτές του δυσλεξικού παιδιού θα πρέπει να ενημερώσουν τα αδέρφια του για την φύση της δυσλεξίας.
  6. Θα πρέπει οι γονείς να κάνουν σαφές ότι η ύπαρξη της δυσλεξίας στον αδερφό/ή τους δεν επιτρέπεται να είναι σημείο κοροϊδίας και εμπαιγμού προς το παιδί.
  7. Τα μεγαλύτερα αδέρφια όταν δεν υπάρχει ανταγωνισμός στις σχέσεις των παιδιών μπορούν να προσφέρουν πολύτιμη βοήθεια στο δυσλεξικό παιδί. Πολλές φορές τα ίδια νιώθουν την ανάγκη να αποδείξουν στον/ην αδερφό/ή τους ότι η δυσλεξία του δεν χρειάζεται να το περιορίσει σε τίποτα. Έτσι παίζουν έναν ρόλο αντισταθμιστικού παράγοντα στην ανεπάρκεια που μπορεί να νιώθει το παιδί στο σχολείο.
  8. Τα μικρότερα αδέρφια είναι πιθανό να μην μπορούν να κατανοήσουν τη φύση της δυσλεξίας και των δυσκολιών του/της αδερφού/ής τους για αυτό καλό είναι οι γονείς να διαβάσουν ένα παιδικό βιβλίο σχετικά με την δυσλεξία πχ. “Τα γράμματα χορεύουν” εκδ. Παπαδόπουλος.
  9. Το κέρδος των παιδιών που έχουν αδέρφια με δυσλεξία είναι η αναπτυγμένη ενσυναίσθηση που αποκτούν για την διαφορετικότητα στους ανθρώπους και τον σεβασμό που αυτή απαιτεί.
  10. Θα πρέπει να βρεθεί ένας μηχανισμός επιβράβευσης στην οικογένεια που δεν θα στερεί την επιβεβαίωση της προσπάθειας των παιδιών χωρίς δυσλεξία που καταφέρνουν καλούς βαθμούς στο σχολείο αλλά ταυτόχρονα δεν θα εγείρει συναισθήματα ανεπάρκειας και ανταγωνισμού στο παιδί που έχει δυσλεξία και εμφανίζει σχολική υποεπίδοση.

Ενημερωθείτε για τα Μαθήματα Ειδικής Αντιμετώπισης Δυσλεξίας at home εδώ
.
Άσπα Μητρακάκη
Ειδική Παιδαγωγός - Κοινωνική Ανθρωπολόγος
ειδικευμένη στην αντιμετώπιση μαθησιακών δυσκολιών/δυσλεξίας
email: amitrakaki@gmail.com
fb & twitter  




"Έχω ένα παιδάκι με Σύνδρομο Down στην τάξη μου πως να το βοηθήσω;". Προσχολική αγωγή και Σύνδρομο Down.



Ένα πολύ συχνό φαινόμενο στα σχολεία προσχολικής εκπαίδευσης είναι η συνύπαρξη παιδιών με ιδιαιτερότητες με παιδιά τυπικώς εξελισσόμενα. Μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα οι εκπαιδευτικοί των τάξεων καλούνται να εντάξουν στο καθημερινό εκπαιδευτικό πρόγραμμα δραστηριότητες που μπορούν να υποστηρίξουν και τα παιδιά με τις ιδιαίτερες εκπαιδευτικές ανάγκες αλλά και να συνεργαστούν με τις οικογένειες τους και τους εκπαιδευτικούς που προσφέρουν παράλληλη στήριξη. Μια απο τις πρώτες προτεραιότητες στην προσχολική αγωγή των παιδιών αυτών είναι η ομαλή ένταξη και αποδοχή.

Το παρακάτω άρθρο απο την "ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ" αναλύει ποιοι είναι οι στόχοι της εκπαίδευσης και οι δραστηριότητες που μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά με Σύνδρομο Down μέσα στην προσχολική τάξη:
Πολλά παιδιά με σ.Ντ. χαίρονται να παρακολουθούν την τοπική προσχολική ομάδα παιχνιδιού και τα περισσότερα από τα βασικά στοιχεία για την προετοιμασία των παιδιών για ένταξη σε σχολεία συνεκπαίδευσης μαθαίνονται σε τέτοιο περιβάλλον. Αυτά αφορούν τις περιοχές κοινωνικής ένταξης, κινητικής ανάπτυξης, αυτοεξυπηρέτησης και ανάπτυξης της ομιλίας και γλώσσας.

Κοινωνική ένταξη

Στα πρώτα χρόνια, πρωταρχικός στόχος είναι η κοινωνική ένταξη. Τα παιδιά μπαίνουν μέσα στην τοπική κοινότητα, πράγμα το οποίο έχει όφελος για όλα τα παιδιά αυτής της κοινότητας. Αυτή η ανάμειξη παρέχει τις πρώτες ευκαιρίες μάθησης από τα τυπικά αναπτυσσόμενα παιδιά που θέτουν προσδοκίες για συμπεριφορές κι επιτεύγματα κατάλληλα με την ηλικία. Παρόλα αυτά, πολλά παιδιά με σ.Ντ. που θα είναι σε χαμηλότερο εξελικτικό, κοινωνικό και συναισθηματικό επίπεδο λόγω των μαθησιακών τους δυσκολιών, χρειάζονται επιπρόσθετη βοήθεια και υποστήριξη. Επιπλέον, δεν μαθαίνουν αυθόρμητα όπως οι συνομήλικοί τους. Έτσι η κατανόηση του κόσμου θα είναι λιγότερο προχωρημένη και η συμπεριφορά τους πιο ταιριαστή με μικρότερων παιδιών. Είναι επίσης πιο δύσκολο για κάθε παιδί να προοδεύσει σε γνωστικές περιοχές αν δεν μπορέσει να συμπεριφέρεται και να συνδιαλέγεται με τους άλλους με έναν κοινωνικά αποδεκτό τρόπο και να κατανοεί και να ανταποκρίνεται κατάλληλα στο άμεσο περιβάλλον. Το επίκεντρο επομένως της επιπρόσθετης βοήθειας και υποστήριξης τα πρώτα χρόνια θα πρέπει να είναι στην εκμάθηση κανόνων φυσιολογικής και κατάλληλης κοινωνικής συμπεριφοράς.

Στόχοι κοινωνικής ένταξης για το μικρό παιδί με σ.Ντ.

  • Να μάθει να συμμετέχει και να ανταποκρίνεται κατάλληλα.
  • Να ανταποκρίνεται σε προφορικές εντολές κι οδηγίες.
  • Η εκμάθηση κατάλληλων μορφών συμπεριφοράς π.χ. να παίρνει σειρά, να μοιράζεται, να μπαίνει στη γραμμή, να κάθεται.
  • Να μάθει να παίζει συνεργατικά.
  • Να αναπτύξει την ανεξαρτησία, αυτοεξυπηρέτηση και πρακτικές δεξιότητες.
  • Να αναπτύξει φιλίες.
  • Να νοιάζεται για τους άλλους.

Το προσχολικό περιβάλλον

Πολλά παιδιά με σ.Ντ. έχουν μικρότερο βαθμό συγκέντρωσης απ’ ότι οι συνομήλικοί τους. Επίσης έχουν δυσκολία στην επεξεργασία δεδομένων μέσα από περισσότερες από μια αισθήσεις τη φορά ( π.χ. να αντιγράφουν και να ακούνε συγχρόνως ) πράγμα που εμποδίζει την ικανότητα να επικεντρώνονται. Αυτές οι δυσκολίες είναι πιο προφανείς στα πρώτα χρόνια και πολλά μικρά παιδιά με σ.Ντ. μπορεί να αποσπώνται εύκολα μεταπηδώντας από τη μια δραστηριότητα στην άλλη. Όσο πιο άτυπη, ανοργάνωτη είναι μια κατάσταση, τόσο πιο δύσκολο θα είναι για το μικρό παιδί να διοχετεύσει την προσοχή του σε μια δραστηριότητα για κάποιο χρονικό διάστημα. Όμως τα παιδιά με σ.Ντ. όντως ανταποκρίνονται καλά σε δομημένο περιβάλλον, σε ρουτίνες και μπορούν από αυτά να μάθουν καλά. Μπορούμε λοιπόν να τους βοηθήσουμε να μάθουν διδάσκοντάς τους τη ρουτίνα και τη «δομή» της ημέρας με τη βοήθεια ξεκάθαρων οπτικών ερεθισμάτων για αναφορά ( π.χ. φωτογραφίες, σύμβολα ). Με αυτά τα μέσα, μπορούν να καταλάβουν το περιβάλλον τους καλύτερα, να μάθουν κατάλληλη συμπεριφορά για ειδικά «μαθήματα» και δραστηριότητες και να προβλέπουν την επόμενη δραστηριότητα. Επίσης ξεπερνιούνται έτσι οι δυσκολίες στην κατανόηση προφορικών εξηγήσεων κι οδηγιών.

Κινητική ανάπτυξη

Δραστηριότητες που εξαρτώνται από αδρές και λεπτές κινητικές δεξιότητες π.χ. να κάθεται, να έρπει, να περπατάει, να τρέχει, να χειρίζεται παιχνίδια, να τρώει/ πίνει ανεξάρτητα , αυξάνουν τις ευκαιρίες ενός παιδιού να ανακαλύψει τον κόσμο του. Επομένως, είναι σημαντικό να έχουμε υπόψη ότι κάθε καθυστέρηση της κινητικής ανάπτυξης στα πρώτα χρόνια είναι πιθανόν να περιορίζει την γνωστική ανάπτυξη. Τα παιδιά με σ.Ντ. που τείνουν να έχουν χαλαρό μυϊκό τόνο (υποτονία) χρειάζονται επιπρόσθετη βοήθεια να αναπτύξουν τις κινητικές δεξιότητες κι επωφελούνται από μια ευρεία ποικιλία υλικών, π.χ. ειδικά με ελατήριο ψαλίδια, πιο χοντρά μολύβια/ μπογιές, κομμάτια παζλ με χειρολαβή κ.α. Επίσης επωφελούνται από μια ποικιλία πολύ-αισθητηριακών δραστηριοτήτων.

Αυτοεξυπηρέτηση και δεξιότητες ανεξαρτησίας

Η ανάπτυξη δεξιοτήτων αυτοεξυπηρέτησης είναι σημαντική για να προετοιμάσει τα παιδιά όσο το δυνατόν περισσότερο για τις απαιτήσεις του σχολείου, ιδιαιτέρως γιατί μπορεί τα άλλα παιδιά να τα «μωρουδίζουν» δηλαδή να τα φροντίζουν/ προστατεύουν σαν μαμάδες. Μπορεί λοιπόν να χρειαστούν πρόσθετη βοήθεια σε θέματα : εκπαίδευση τουαλέτας, ντύσιμο, να τρώει/ να πίνει ανεξάρτητα, να ξεδιπλώνει το κολατσιό του. Στις δεξιότητες πρέπει οι στόχοι να προσεγγίζονται μέσα από μικρά βήματα. Η συνεργασία του νηπιαγωγείου με το σπίτι είναι ιδιαίτερα σημαντική ώστε να έχουμε τη μέγιστη δυνατή συνέπεια.

Ομιλία και γλώσσα

Τα περισσότερα παιδιά με σ.Ντ. έχουν κάποιο βαθμό βλάβης στην ομιλία και τη γλώσσα. Τα περισσότερα αρχίζουν να μιλούν στην ηλικία 2-3 ετών. Όμως η μεγάλη πλειονότητα καταφέρνουν να επικοινωνούν εξαιρετικά καλά από πολύ μικρή ηλικία με πολύ λίγη ή καθόλου χρήση ομιλίας. Αυτές οι δυσκολίες μάθησης γλώσσας έχουν σαν αποτέλεσμα ένα μικρότερο λεξιλόγιο και λιγότερη γενική γνώση, τα οποία καθυστερούν άλλους τομείς της γνωστικής ανάπτυξης. Δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη γλώσσα για σκέψη, συνειρμούς και μνήμη στον ίδιο βαθμό όπως τα περισσότερα 5χρονα. Για να ενθαρρύνουμε και ν’ αναπτύξουμε την ομιλία τους, είναι ζωτικής σημασίας να δοθεί κάθε ευκαιρία για επικοινωνία και κατανόηση. Το να διδάξουμε παιδιά με σ.Ντ. να χρησιμοποιούν νοήματα και χειρονομίες ( όπως η ΜΑΚΑΤΟΝ ) είναι ένα σπουδαίο βοήθημα για την κατανόηση και την ικανότητα επικοινωνίας τους. Τα νοήματα και ο λόγος χρησιμοποιούνται μαζί. Όσο το παιδί γίνεται ικανότερο να λέει τις λέξεις, τα νοήματα απορρίπτονται, συχνά μέχρι την ηλικία των 5.

Ακοή

Πολλά παιδιά με σ.Ντ. έχουν κάποιο βαθμό ακουστικής απώλειας, έστω και κυμαινόμενης. Αυτό επίσης θα επηρεάσει σε κάποια έκταση την ανάπτυξη της ομιλίας του.

Προετοιμασία για το ξεκίνημα στο σχολείο

  • Αρχίστε το σχεδιασμό νωρίς.
  • Να γίνετε κατ’ επανάληψη ο σύνδεσμος ανάμεσα σε γονείς, νηπιαγωγείο και δημοτικό σχολείο.
  • Να λάβετε υπόψη πού πάνε οι φίλοι/ αδέλφια/ συμμαθητές του νηπιαγωγείου του παιδιού- θα είναι μια πηγή υποστήριξης για το παιδί με σ.Ντ.
  • Σιγουρευτείτε ότι οι ώρες υποστήριξης που αναφέρονται στο έγγραφο σχετικά με τις ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες του παιδιού είναι έτοιμες και θα διατεθούν.
  • Προτιμείστε αν είναι δυνατόν να έχετε δυο βοηθούς – υποστηρικτές παρά έναν για ν’ αποφύγετε την υπερβολική εξάρτηση του παιδιού από ένα ενήλικο.
  • Προσπαθήστε να ρυθμίσετε μια συνάντηση από το σχολείο στο σπίτι ή στο νηπιαγωγείο- το να δουν το παιδί στο ασφαλές περιβάλλον του σπιτιού του/ σχολείου του μπορεί να σταθεί πολύτιμο για το δάσκαλο της τάξης ή τον βοηθό υποστηρικτή.
  • Σκεφτείτε για επιπλέον επισκέψεις, να συνηθίσει το παιδί στην αίσθηση του σχολείου, να αναπτύξει μια βασική γνώση του πλαισίου και να γνωρίσει ένα μέλος του προσωπικού στο οποίο μπορεί να απευθυνθεί.
  • Σιγουρευτείτε ότι το προσωπικό του δημοτικού σχολείου έχει όσο το δυνατόν πλήρη ενημέρωση για το σύνδρομο Ντάουν με φυλλάδια, ευκαιρίες για επιμόρφωση κ.λ.π.
Σκεφτείτε με προσοχή την πρώτη μετάβαση στο δημοτικό σχολείο. Για μερικά παιδιά, το να περάσουν περισσότερο χρόνο στο νήπιο, ειδικά αν έχουν γεννηθεί το καλοκαίρι, μπορεί να δώσει τον επιπλέον χρόνο για την ανάπτυξη και παγίωση δεξιοτήτων. Τα παιδιά μπορούν να προχωρήσουν μετά στο σχολικό σύστημα ένα χρόνο μεγαλύτερα από τους συμμαθητές τους. (Δεν συνιστάται το να μείνει πίσω το παιδί αφού έχει τακτοποιηθεί κι έχει ξεκινήσει με μια συγκεκριμένη ομάδα συμμαθητών.)
πηγη:www.iliaktida.gr

Άσπα Μητρακάκη
Ειδική Παιδαγωγός - Κοινωνική Ανθρωπολόγος
ειδικευμένη στην αντιμετώπιση μαθησιακών δυσκολιών/δυσλεξίας
email: amitrakaki@gmail.com
fb & twitter


Υπερπροστασία. 10 στοιχεία στην συμπεριφορά των γονιών που δηλώνουν υπερβολική προστασία.


Η υπερπροστασία των γονιών μπορεί να εκδηλωθεί και να εκφραστεί με πολλούς τρόπους. Οι γονείς που ανησυχούν υπερβολικά να μη νιώσει το παιδί τους το αίσθημα της ματαίωσης και της απόρριψης είναι και αυτοί που το κρατούν “δέσμιο” των ανησυχιών τους.


Είναι σημαντικό το παιδί να εκπαιδεύεται στη ρεαλιστική αντιμετώπιση της ζωής, που λέει ότι η προσπάθεια είναι αυτή που δίνει τις μεγαλύτερες πιθανότητες για να κατακτήσουμε το στόχο μας. Παιδί ελέυθερο και ανεξάρτητο είναι αυτό που θα ξέρει να ανταπεξέλθει στις κυρώσεις που ενδεχομένως θα έχει μια συμπεριφορά του. Η εμπειρία της αποτυχίας βοηθά το παιδί να ωριμάσει και του δίνει κίνητρα για να προσπαθήσει περισσότερο.


Πότε λοιπόν πρέπει να ανησυχείς ότι ο προστατευτικός κλοιός που φτιάχνεις γύρω απο το παιδί σου είναι πολύ σφιχτός;


  1. Όταν χωρίς το παιδί σου να έχει κάποια πιστοποιημένη δυσκολία μάθησης έχει παραπάνω εκπαιδευτές απο ότι πραγματικά χρειάζεται που το βοηθούν στα μαθήματα του σχολείου.


  1. Όταν φαντασιώνεσαι πως το παιδί σου μπορεί να γίνει επαγγελματίας αθλητής, μουσικός ή οτιδήποτε άλλο έστω και αν κανείς προπονητής ή ειδικός του θέματος δεν έχει προβλέψει κάτι τέτοιο.


  1. Όταν για ένα διαγώνισμα που θα έχει στο σχολείο το έχεις υποβάλλει σε διάφορα χρονοβόρα τεστ προετοιμασίας στο σπίτι.


  1. Όταν αφού σε καλέσουν απο το σχολείο για την αποβολή που χρέωσαν στο παιδί σου, επειδή έκανε κάτι ανάρμοστο, εσύ φτάσεις με όλα τα μετάλλια και τις καλές κριτικές που έχει πάρει απο το νηπιαγωγείο για να τους πείσεις ότι δεν φταίει σε τίποτα.


  1. Όταν συστηματικά αναλαμβάνεις τις δικές του ευθύνες και λύνεις τα δικά του προβλήματα πχ. ζητάς να δέσει τα παπούτσια του και επειδή αργεί αποτελειώνεις τη δουλειά.


  1. Όταν είσαι διατεθειμένος να κάνεις ολόκληρο ταξίδι μέχρι το σχολείο για να του δώσεις το βιβλίο που ξέχασε στο σπίτι ώστε να μην το ανακαλύψει ο δάσκαλος του.


  1. Όταν λύνεις εσύ τις “δύσκολες” ασκήσεις ή είσαι διατεθειμένος και ελαστικός στο να αντιγράψει απο το βιβλίο με τις απαντήσεις μόνο και μόνο για να μην εκτεθεί στη δασκάλα του ότι δεν ξέρει.


  1. Όταν αφού τσακωθεί με κάποιον στο σχολείο, πηγαίνεις να ζητήσεις το λόγο απο το άλλο παιδί ή απο τους γονείς του παιδιού.


  1. Όταν παρεμβαίνεις χωρίς να υπάρχει λόγος στο χώρο του και τα πράγματα του με τη δικαιολογία ότι ψάχνεις στοιχεία για να προλάβεις πιθανές “απειλές” που φαντάζεσαι ότι μπορεί να προκύψουν.


  1. Όταν παρουσιάζεις αναληθή στοιχεία για τα κατορθώματα του παιδιού σου ώστε να ανεβάσεις το “κύρος” και την “αξία” του στους φίλους σου. Ότι και να έχει καταφέρει ενα παιδί είναι σημαντικό έστω και αν στα μάτια μας φαίνεται λίγο και ασήμαντο.


Oι γονείς πολλές φορές χρεώνονται τις επιτυχίες και αποτυχίες των παιδιών τους ως προσωπικές. Με αυτό το τρόπο ξεκινά ο φαύλος κύκλος: “όσο πιο πολλά πετύχει το παιδί μου τόσο πιο καλός γονιός είμαι εγώ”. Αυτό οδηγεί πολλές φορές σε αδιέξοδα και καλλιεργεί μηχανισμούς ελέγχου και εξουσίας που βαραίνουν την οικογένεια και τη σχέση παιδιού – γονιού.

Η αυτοπεποίθηση ενός παιδιού ενισχύεται μόνο μέσα απο τα βιώματα του και για αυτό είναι πολύτιμο να δείχνουμε υπομονή μέχρι να τα καταφέρει μόνο του. Το μέλλον του βρίσκεται μόνο στα δικά του χέρια.


Άσπα Μητρακάκη
Ειδική Παιδαγωγός - Κοινωνική Ανθρωπολόγος
ειδικευμένη στην αντιμετώπιση μαθησιακών δυσκολίων/δυσλεξίας
email: amitrakaki@gmail.com
fb & twitter



"Μόνο μουτζουρώνει δεν ζωγραφίζει ακόμα"! Τι λένε τα παιδιά μας όταν ζωγραφίζουν;



Μουτζούρες και γραμμές. Αυτά είναι τα πρώτα που κάνει ένα παιδί μόλις πρωτοπάρει στο χέρι του μολύβι για να “ζωγραφίσει” στο χαρτί. Αργότερα βάζει χρώμα και έπειτα αναπαριστά όλο και πιο ρεαλιστικά μια εικόνα. Ποια ανάγκη σπρώχνει τα παιδιά παγκοσμίως ανεξαρτήτως φύλου, φυλής, κουλτούρας και πολιτισμού να ζωγραφίζουν; Υπάρχουν κάποια “κρυφά” μηνύματα που θέλουν να μας δώσουν;

Μια απλή μουτζούρα ή ένα ακατανόητο σχήμα λειτουργεί σα μια γλώσσα για τα παιδιά. Είναι μια γλώσσα που επικοινωνεί σε εμάς την οργή, το θυμό, τη ζήλια, την αδιαφορία, την ανάγκη για προσοχή αλλά και τις γνωστικές εμπειρίες που έχουν όσο γνωρίζουν το κόσμο γύρω τους. Σε ένα κόσμο φτιαγμένο απο “μεγάλους” ένα παιδί ταυτίζεται με το ρόλο που παίρνει μέσα απο τις ζωγραφιές του. Όσο εμείς τις κοιτάμε και νιώθουμε χαμένοι στη μετάφραση αυτές ανοίγουν μια πόρτα στα συναισθήματα των μικρών μας ζωγράφων.

Ο Π είναι 8 χρονών και στις πρώτες μας συναντήσεις του ζήτησα να ζωγραφίσει την οικογένεια του. Είναι μοναχοπαίδι, ζει με τη μητέρα του και το πατέρα του ενώ στην ίδια πολυκατοικία μένει και ο πατέρας της μητέρας. 

Η ζωγραφιά του Π για την οικογένεια του έδειχνε τα εξής: ένα όρθιο κόκκινο παραλληλόγραμμο που απεικόνιζε τη πολυκατοικία, τον πατέρα να βρίσκεται στο πιο πάνω μέρος του κτίσματος, στη σκεπή, τη μητέρα μέσα στο διαμέρισμα και τον ίδιο στο δωμάτιο του. Όταν ρώτησα τι είχε ζωγραφίσει και τι έκανε ο καθένας τους στη ζωγραφιά είπε: “Ο πατέρας μου κάνει δουλειές με τα εργαλεία του, η μητέρα μου μαγειρεύει στη κουζίνα και εγώ κοιμάμαι στο κρεβάτι μου.” Ο Π είναι ένα παιδί κλειστό και ιδιαίτερα ντροπαλό. Η αυτοεκτίμηση του είναι χαμηλή και αντιμετωπίζει μαθησιακά προβλήματα απο το Νηπιαγωγείο τα οποία επιδείνωσαν την εικόνα που έχει για τον εαυτό του.”

Η σχεδίαση ή αλλιώς ιχνογράφηση είναι μια εξελικτική διεργασία που ακολουθεί τη ψυχοκινητική εξέλιξη του παιδιού. Η εξέλιξη της μουτζούρας συμβαίνει με τον έλεγχο που αποκτά το παιδί στη κίνηση του και στο συντονισμό χεριού – ματιού. Αυτό σημαίνει ότι η ικανότητα του ανθρώπου να δημιουργεί μια εικόνα πάνω σε χαρτί περνά απο στάδια που το ένα διαδέχεται το άλλο. Τα στάδια αυτά ακολουθούν μια “τυπική” πορεία κατά το μεγάλωμα του παιδιού και το πέρασμα του στις διάφορες ηλικίες.

Μια απλή αναφορά σε αυτή την διαδοχική πορεία είναι:

Απο 1,5 μέχρι 2,5 χρονών
Τα παιδιά σε αυτή την ηλικία ξεκινούν να μουτζουρώνουν. Αυτές οι μουτζούρες δεν είναι ασυνάρτητες αλλά γίνονται με όλο και πιο συντονισμένη ρυθμική κίνηση. Σε αυτό το διάστημα τα παιδιά θέλουν να καλύψουν όποια επιφάνεια βρουν και επενεργούν όλες οι αισθήσεις τους σε αυτή την εικαστική δραστηριότητα.

Απο 2,5 χρονών
Σε αυτή την ηλικία το παιδί ανακαλύπτει στα αφηρημένα σχέδια που κάνει τυχαία σχήματα που μοιάζουν με αυτά που το περιβάλλουν. Μπορεί να είναι αντικείμενα, ζώα, άνθρωποι και οτιδήποτε άλλο που αποτελεί καθημερινό ερέθισμα για το παιδί. Έτσι πολλές φορές θα έχετε προσέξει το παιδί σας να ζωγραφίζει και να λέει όλο έκπληξη: “Ααα ένα δέντρο” ή “Κοίτα μια βάρκα”.

Απο 5 μέχρι 8 χρονών
Εδώ το παιδί καθορίζει το χώρο που θα λάβει μέρος η αναπαράσταση του. Τραβάει μια ίσια γραμμή στο κάτω μέρος για το έδαφος και μια ίσια γραμμή στο πάνω μέρος για τον ουρανό, τα υπόλοιπα αναπαράγονται στο ενδιάμεσο κομμάτι του χαρτιού.

Στα 9 τους χρόνια
Το παιδί καταργεί αυτή την απόσταση μεταξύ γης και ουρανού. Σε αυτό το στάδιο τα παιδιά νιώθουν ανικανοποίητα με τα σχέδια τους γιατί αυτό που επιδιώκουν να φτιάξουν δεν μπορούν να το καταφέρουν.

Απο 15 μέχρι 18 χρονών
Τα παιδιά σε αυτό το στάδιο της εφηβείας “πειθαρχούν” στο γεωμετρικό σχέδιο.

Η ερμηνεία του σχεδίου.

Η ερμηνεία του παιδικού ιχνογραφήματος είναι μια διαδικασία που γίνεται απο ανθρώπους που είναι εκπαιδευμένοι να “διαβάζουν” τα νοήματα που αποτυπώνει ένα παιδί όσο ζωγραφίζει. Αυτά μπορεί να αφορούν στη ψυχολογική διάθεση στην οποία βρίσκεται, σε ένα έντονο ή καινούργιο συναίσθημα που νιώθει, σε έναν φόβο που το ταλαιπωρεί ή σε μια ξαφνική αλλαγή της καθημερινότητας του.

Τα κυριότερα στοιχεία στα οποία δίνουμε προσοχή είναι τα χρώματα: ποια κυριαρχούν στο σχέδιο ή ακόμα και την απουσία χρώματος, τις γραμμές: αν είναι ισχνές, δυνατές, κάθετες ή οριζόντιες, τη θέση που έχει το ιχνογράφημα στην επιφάνεια του χαρτιού: αν είναι τοποθετημένο πάνω, κάτω αριστερά ή δεξιά, το περιεχόμενο: σε κάθε θέμα περιλαμβάνονται σύμβολα που κάποιος ειδικός μπορεί να αποκωδικοποιήσει ώστε να καταλάβει την συγκινησιακή κατάσταση του παιδιού-ζωγράφου.

Το παιδί και η οικογένεια του στο σχέδιο.

Η Γ είναι 9 χρονών και πηγαίνει στη Δ' Δημοτικού. Όταν της ζητήθηκε να ζωγραφίσει την οικογένεια της έφτιαξε: σε οριζόντια γραμμή, με έναν μαύρο μαρκαδόρο 16 ανθρωπάκια που αντιπροσώπευαν όλες τις συγγενικές σχέσεις. Στη μέση υπήρχε μια πολυκατοικία που χώριζε τα ανθρωπάκια στη μέση. Όλοι είχαν μια πολύ απλοϊκή μορφή που περιοριζόταν σε κεφάλι, χέρια, πόδια. Οι μοναδικές μορφές που είχαν λαιμό, πλάτες και ώμους ήταν αυτή με την αδερφή της. Η πιο μικρή φιγούρα στο σχέδιο ήταν η δική της και η πιο μεγάλη η αδερφή της. Η ίδια βρισκόταν ανάμεσα στην αδερφή της και τη μαμά της. 

Η Γ μένει με τη μητέρα και την αδερφή της. Οι γονείς της χώρισαν όταν ήταν πολύ μικρή. Στο διπλανό διαμέρισμα μένουν οι γονείς της μητέρας που συμμετέχουν πολύ στην αγωγή του παιδιού. Η εβδομάδα της Γ χωρίζεται σε τριά σπίτια: της μητέρας, του πατέρα και της γιαγιάς με του παππού. Επίσης αρκετές φορές η θεία τη βοηθάει στο διάβασμα της. Υπάρχει λοιπόν ένα διευρυμένο σύστημα φροντίδας αλλά ίσως και μια δυσκολία να ταυτιστεί το παιδί με κάποια άτομα περισσότερο εκτός απο την αδερφή της”

Έχει ιδιαίτερη σημασία όταν ένα παιδί ζωγραφίζει την οικογένεια του. Σε αυτό το σχέδιο μπορούμε να δούμε τις σχέσεις του παιδιού με τα μέλη της οικογένειας αλλά και με τον εαυτό του. Με το μηχανισμό της προβολής σε μια παιδική ζωγραφιά μπορούμε να αναγνωρίσουμε αντιλήψεις και συναισθήματα που τα παιδιά αδυνατούν να εκφράσουν λεκτικά. Έτσι όταν ζητάμε απο ένα παιδί να ζωγραφίσει την οικογένεια του θα προσέξουμε:

  • Με ποια σειρά ζωγραφίζει τα άτομα της οικογένειας του.
  • Αν ζωγραφίζει τον εαυτό του μέσα στην οικογένεια ή αν απουσιάζει απο αυτή.
  • Που τοποθετεί τον εαυτό του. Ένα παιδί που τοποθετεί τον εαυτό του πιο κοντά σε ένα συγκεκριμένο άτομο μπορεί να εκφράζει την επιθυμία του για αυτό ή να αποζητά περισσότερο προσοχή απο αυτό. Επίσης αν βάζει τον εαυτό του ανάμεσα στους γονείς τότε ίσως να σημαίνει ότι το παιδί αντιλαμβάνεται την αγάπη και των δυο γονιών εξίσου.
  • Ποιο άτομο δείχνει να κυριαρχεί στο σχέδιο. Το άτομο που φαίνεται να είναι μεγαλύτερο απο τα άλλα μέλη μπορεί να σημαίνει ότι σε αυτό επενδύει συναισθηματικά περισσότερο ή ταυτίζεται πιο πολύ.
  • Πολλές φορές αν το παιδί θέλει να υποβιβάσει ένα μέλος της, το κάνει πολύ μικρό ή το παραλείπει. Για παράδειγμα αν ο ερχομός ενός μικρού αδερφού του έχει προξενήσει άγχος υπάρχει πιθανότητα στο σχέδιο του να φανεί κάνοντας το μικρό αδερφάκι πολύ μικρό.

Υπάρχουν πολλά περισσότερα στοιχεία που αποκωδικοποιούνται σε μια παιδική ζωγραφιά. Είναι σημαντικό να γίνει μόνο απο ειδικούς που έχουν τη κατάρτιση να ερμηνεύσουν τα σύμβολα αυτά. Οι ζωγραφιές μπορεί να αποτελούν πηγές άντλησης πληροφοριών για τη ψυχοσύνθεση του παιδιού αλλά είναι ανεύθυνο να βγουν συμπεράσματα μόνο απο αυτές.

Οι γονείς το μόνο που οφείλουν να κάνουν για τα παιδιά τους είναι να τα βοηθούν να εκφράζονται με κάθε ευκαιρία. Είναι εξέχουσας σημασίας να χαρίζουν στο παιδί όσο το δυνατόν περισσότερες εμπειρίες εικαστικών δραστηριοτήτων. Να ενθαρρύνουν το παιδί τους να ζωγραφίζει και να το φέρνουν σε επαφή με όλο και περισσότερα υλικά. Δεν χρειάζεται να ανησυχούν για το περιεχόμενο της ζωγραφιάς του και καλό είναι να αποφεύγουν παρατηρήσεις και παρεμβάσεις για τη “τελειοποίηση” της τεχνικής! Η διακριτική συντροφιά των γονιών στους πειραματισμούς των παιδιών είναι το μόνο απαραίτητο συστατικό για την ενεργοποίηση των στενών συναισθηματικών τους δεσμών.

*τα προσωπικά στοιχεία των περιστατικών που εμφανίζονται παραπάνω έχουν αλλάξει για λόγους τήρησης του επαγγελματικού απορρήτου.

Άσπα Μητρακάκη
Ειδική Παιδαγωγός - Κοινωνική Ανθρωπολόγος
ειδικευμένη στην αντιμετώπιση μαθησιακών δυσκολίων/δυσλεξίας
email: amitrakaki@gmail.com
fb & twitter



"Τα γράμματα χορεύουν". Ένα παιδικό βιβλίο για την Δυσλεξία.


"Τα γράμματα χορεύουν" ένα παιδικό βιβλίο για την Δυσλεξία.

Η μικρή Ελίζα είναι ένα κορίτσι με μαθησιακές δυσκολίες που νιώθει κάπως έτσι, όμως μέσα από την συμπαράσταση που εκλαμβάνει από το σπίτι της καταφέρνει να ξεπεράσει τους φόβους και τις ανασφάλειές της και να δει θετικά το γεγονός ότι “τα γράμματα χορεύουν”.

Ένα παραμύθι για παιδιά 6-7 ετών που δυσκολεύονται να ακολουθήσουν τους ρυθμούς του σχολείου αλλά και άλλων εξωσχολικών δραστηριοτήτων και συχνά απογοητεύονται με τον εαυτό τους.

Εκδόσεις: Παπαδόπουλος
Συγγραφέας: Μαρία Ρουσάκη
Εικονογράφηση: Ίριδα Σαμαρτζή

Άσπα Μητρακάκη
Ειδική Παιδαγωγός - Κοινωνική Ανθρωπολόγος
ειδικευμένη στην αντιμετώπιση μαθησιακών δυσκολίων/δυσλεξίας
email: amitrakaki@gmail.com
fb & twitter


"Κυρία αυτο που κάνουμε τώρα που με βοηθάει;" 9 λόγοι που πρέπει να ενημερώνουμε το παιδί για την μαθησιακή του δυσκολία.



Ο Γ είναι ένα αγόρι 9 χρονών που έχει Δυσλεξία και έντονη διάσπαση προσοχής και κινητική ανησυχία. Όλα αυτά λειτουργούν επιβαρυντικά στην βραχύχρονη μνήμη του που μπορεί να συγκρατήσει ένα ελάχιστο ποσοστό των προσληφθέντων πληροφοριών.

Στην τέταρτη συνεδρία μας:

"Κύρια αυτό που κάνουμε τώρα που με βοηθάει;"
"Σε βοηθάει να μπορεί το μυαλό σου να θυμηθεί καλύτερα αύριο το μάθημα"
"Κυρία ξέρετε κάτι; Απο τότε που ξεκινήσαμε θέλω όλο να ρωτάω τι με βοηθάει αυτά που κάνουμε, πειράζει;"

Η επίγνωση των αδυναμιών και των δυνατοτήτων του για τον εαυτό του αποτελεί ένας
απο τους κύριους στόχους σε ένα πρόγραμμα παρέμβασης. Ο στόχος πάντα παραμένει, το παιδί με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες/Δυσλεξία να αναγνωρίζει τις δυσκολίες του και να ανασύρει κάθε φορά τις κατάλληλες τεχνικές αντιμετώπισης. Έτσι θα μπορέσει να αυτονομηθεί ως προς την μελέτη του αλλά και να αντιμετωπίζει τις αδυναμίες του την στιγμή που είναι απαραίτητο πχ. σε ένα τεστ στο σχολείο.

Ποια είναι τα βασικά πράγματα που πρέπει να γνωρίζει για τον εαυτό του ένα παιδί με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες/Δυσλεξία;

1. Κρίνεται απαραίτητο να ενημερωθεί πλήρως για την φύση της δυσκολίας του.

2. Πρέπει να εξηγήσουμε στο παιδί γιατί δυσκολεύεται και ότι δεν φταίει το ίδιο.

3. Είναι σημαντικό να επιλυθεί στο παιδί η παρεξήγηση ότι δεν είναι αρκετά έξυπνο και για αυτο δεν τα καταφέρνει.

4. Όταν το παιδί ρωτάει: "Γιατί δεν μπορώ να διαβάσω καλά; Να μάθω ορθογραφία; Να θυμηθώ το μάθημα;" πάντα εξηγούμε χωρίς όμως να προωθούμε την αυτολύπηση.

5. Επίσης προλαβαίνουμε τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει και σε άλλους τομείς εξηγώντας πάλι πχ. "Στους παραδοσιακούς χορούς ίσως δυσκολευτείς να μάθεις την σειρά των βημάτων" κτλ. Για να είναι το παιδί προετοιμασμένο και να μάθει να κρίνει και να επιλέγει.

6. Όταν πρόκειται να έχει ένα διαγώνισμα ή τεστ εξηγούμε που περιμένουμε να δυσκολευτεί και το προετοιμάζουμε ανάλογα πχ. "Είναι πιθανό να μην καταλάβεις την εκφώνηση της άσκησης για αυτό θα πρέπει να θυμηθείς να κάνεις αυτό που κάνουμε για να καταλάβουμε τις οδηγίες." ή "Αν δεις ότι δεν μπορείς να λύσεις ή απαντήσεις στην μια άσκηση προχωράς στην επόμενη γιατί δεν θα προλάβεις".

7. Άλλος ένα λόγος για να είναι το παιδί καλά ενημερωμένο είναι για να μπορεί να αντιδράσει σωστά στον ενδεχόμενο ρατσισμό που μπορεί να αντιμετωπίσει απο συμμαθητές και εκπαιδευτικούς.

8. Προτρέπουμε το παιδί να σκεφτεί τρόπους που νομίζει ότι θα τον βοηθούσαν πχ. να απομνημονεύσει, να μάθει την προπαίδεια κτλ. για να κατανοεί κάθε φορά πως μπορεί το ίδιο να βοηθήσει τον εαυτό του.

9. Ένα παιδί με μαθησιακές δυσκολίες γνωρίζει ότι δυσκολεύεται, ότι δεν είναι "σαν τα άλλα παιδιά" επομένως το να κρύβουμε αυτό που ήδη έχει αντιληφθεί για τον εαυτό του είναι μάταιο και οδηγεί στο συμπέρασμα ότι είναι κάτι πολύ "κακό" που πρέπει να κάνουμε ότι δεν συμβαίνει.

Κρίνεται λοιπόν άκρως σημαντικό το παιδί να γνωρίσει τον εαυτό του και να μην γίνει απόκρυψη των στοιχείων που συνθέτουν τον τρόπο σκέψης του. Προτρέπουμε το παιδί να αναγνωρίζει κάθε φορά που δυσκολεύεται ή που πρόκειται να δυσκολευτεί για να είναι σε θέση να κρίνει και να ανασύρει την κατάλληλη κάθε φορά τεχνική που θα έχει μάθει στο πρόγραμμα παρέμβασης. Αυτές οι στρατηγικές μάθησης θα τον ακολουθούν σε όλη του την σχολική ζωή τις οποίες με τον χρόνο θα τις εμπλουτίζει με νέους βοηθητικούς τρόπους πχ. ηχογραφώ το μάθημα και μετά το ακούω για να το μάθω. Με αυτό τον τρόπο ένα παιδί με μαθησιακές δυσκολίες/Δυσλεξία θα μάθει ότι για να πετύχει κάτι χρειάζεται να βρει απλά τον κατάλληλο τρόπο.


Άσπα Μητρακάκη
Ειδική Παιδαγωγός - Κοινωνική Ανθρωπολόγος
ειδικευμένη στην αντιμετώπιση μαθησιακών δυσκολίων/δυσλεξίας
email: amitrakaki@gmail.com
fb & twitter




Ποια παιχνίδια χρειάζεται το παιδί σε κάθε ηλικία;


Η Ελληνική Παιδιατρική Εταιρεία προτείνει τα κατάλληλα παιχνίδια που πρέπει να έχει κάθε παιδί ανάλογα με την ηλικία του. Είναι σημαντικό το παιχνίδι να ανταποκρίνεται στις ικανότητες και τα ενδιαφέροντα του παιδιού για να το βοηθάει να αναπτυχθεί και να αυξάνει το ενδιαφέρον του μέσα απο τις επιτυχημένες προσπάθειες.

Τα παιχνίδια ανάλογα με την ηλικία του παιδιού:

Νεογέννητα έως βρέφη 1 έτους

Επιλέξτε ελαφρά παιχνίδια με ζωντανά χρώματα που έλκουν το βλέμμα, την ακοή και την αφή του παιδιού.
  1. Βιβλία με μεγάλες εικόνες, από ύφασμα, πλαστικό ή πεπιεσμένο χαρτί
  2. Μεγάλα ξύλινα ή πλαστικά κομμάτια
  3. Δοχεία και κύπελλα
  4. Κουδουνίστρες
  5. Μαλακά ζωάκια, κούκλες ή μπάλες, που να πλένονται
  6. Φωτεινά, κινούμενα αντικείμενα, τα οποία δεν φτάνει όμως το μωρό
  7. Πίνακες δραστηριοτήτων
  8. Παιχνίδια που επιπλέουν στο μπάνιο
  9. Παιχνίδια που όταν το μωρό τα πιέζει βγάζουν ήχο

Νήπια 1 έως 2 ετών

Τα παιχνίδια γι’ αυτή την ηλικιακή ομάδα θα πρέπει να είναι ασφαλή και ικανά να αντέξουν την περιέργεια του νηπίου χωρίς να διαλυθούν.
  1. Βιβλία με μεγάλες εικόνες, από ύφασμα, πλαστικό ή πεπιεσμένο χαρτί
  2. Κούκλες γερής κατασκευής
  3. Παιδικά αυτοκίνητα
  4. Μουσικές πλατφόρμες
  5. Κομμάτια που μπαίνουν το ένα μέσα στο άλλο
  6. Παιχνίδια που τα παιδιά σπρώχνουν και τραβούν (όχι με μακριά κορδόνια)
  7. Παιχνίδια που σχηματίζουν στοίβες
  8. Παιχνίδια – τηλέφωνα (χωρίς καλώδια)

Παιδιά 2 έως 5 ετών, προσχολικής ηλικίας

Τα παιχνίδια γι’ αυτή την ηλικιακή ομάδα μπορούν να είναι δημιουργικά ή να μιμούνται τις δραστηριότητες των γονιών και των μεγαλύτερων παιδιών.
  1. Βιβλία (σύντομες ιστορίες ή ιστορίες δράσης)
  2. Μαυροπίνακας και κιμωλία
  3. Τουβλάκια
  4. Μπογιές, μη τοξικές δαχτυλομπογιές, πηλός
  5. Παιχνίδια που αποτελούνται από ένα σφυρί και μια επιφάνεια όπου το παιδί εφαρμόζει κομμάτια
  6. Παιχνίδια οικοκυρικών
  7. Παιχνίδια εξωτερικού χώρου: κουτί με άμμο (με καπάκι), τσουλήθρα, κούνια, σπιτάκι
  8. Παιχνίδια – μεταφορικά μέσα
  9. Κασετόφωνο ή μαγνητόφωνο
  10. Απλά παζλ με μεγάλα κομμάτια
  11. Ρούχα μεταμφίεσης
  12. Παιχνίδια - σκεύη κουζίνας

Παιδιά 5 έως 9 ετών

Τα παιχνίδια για τα παιδιά αυτής της ηλικίας θα πρέπει να βοηθούν το παιδί να αναπτύξει νέες επιδεξιότητες και τη δημιουργικότητά του.
  1. Ψαλίδια με αμβλυμμένες άκρες, σετ ραπτικής
  2. Παιχνίδια με κάρτες
  3. Βαλιτσάκια γιατρού και νοσοκόμας
  4. Μαριονέτες
  5. Μπάλες
  6. Ποδήλατο με κράνος
  7. Αεροπλάνα
  8. Ηλεκτρικά τρένα
  9. Κούκλες από χαρτί
  10. Σχοινάκι
  11. Πατίνια με προστατευτικό εξοπλισμό
  12. Αθλητικός εξοπλισμός
  13. Επιτραπέζια παιχνίδια

Αγόρια και κορίτσια 10 έως 14 ετών

Ιδανικά γι’ αυτές τις ηλικίες είναι τα διάφορα χόμπυ και οι επιστημονικές ενασχολήσεις.
  1. Παιχνίδια στους υπολογιστές
  2. Ραπτική, πλέξιμο, κέντημα
  3. Μικροσκόπια / τηλεσκόπια
  4. Επιτραπέζια παιχνίδια
  5. Αθλητικός εξοπλισμός
  6. Συλλογές
πηγή:www.e-child.gr

Άσπα Μητρακάκη
Ειδική Παιδαγωγός - Κοινωνική Ανθρωπολόγος
ειδικευμένη στην αντιμετώπιση μαθησιακών δυσκολίων/δυσλεξίας
email: amitrakaki@gmail.com
fb & twitter


Μάθημα Ιστορίας χωρίς Χάρτη γίνεται; Δυσλεξία και χωρικός προσανατολισμός.



"Οι Δωριείς κατέβηκαν απο την περιοχή της Πίνδου προς την νότια Ελλάδα και κάποιοι απο αυτούς εγκαταστάθηκαν στην Σπάρτη."

Σε κάθε μάθημα που διδάσκεται το παιδί οι νέες πληροφορίες που λαμβάνει επεξεργάζονται με βάση τις γνώσεις που ήδη έχει για να καταλήξει επαγωγικά σε ένα νέο συμπέρασμα. Αυτό το καταχωρεί στην μνήμη του για να το ανακαλέσει πάλι όταν χρειαστεί. Το μάθημα της Ιστορίας αποτελεί ένα απο τα πιο απαιτητικά μαθήματα για όλα τα παιδιά. Πολύ περισσότερο όμως για παιδιά με αδύναμη μνήμη εργασίας αλλά και χωροχρονικού προσανατολισμού όπως είναι τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες/Δυσλεξία. Ο χάρτης κρίνεται απαραίτητος για το μάθημα της Ιστορίας και για τα παιδιά που σκέφτονται με εικόνες (Δυσλεξία) είναι το βασικότερο εργαλείο.

5 κύρια οφέλη που καθιστούν τον Χάρτη απαραίτητο μέσο διδασκαλίας:
  1. Δυνατότητα να προβάλλονται όλες οι γλωσσικές πληροφορίες που αφορούν την χωρική ακολουθία των γεγονότων πάνω στην εικόνα του Χάρτη πχ. ο Μέγας Αλέξανδρος πέρασε τον Ελλήσποντο κι έφτασε στην Τροία.
  2. Δυνατότητα στο παιδί να ακολουθήσει την πορεία των γεγονότων με την βοήθεια της οπτικής αναπαράστασης πχ. σημείωση με βέλη της πορείας που ακολουθήθηκε.
  3. Δυνατότητα να σημειώνει την πορεία μέχρι εκείνη τη στιγμή για να την συνεχίζει και να την συμπληρώνει στο επόμενο μάθημα με τα νέα στοιχεία οπότε και διατηρεί την ακολουθία.
  4. Δυνατότητα μιας γρήγορης επανάληψης, ανακεφαλαίωσης των προηγουμένων ώστε να ανατροφοδοτείται πάλι η μνήμη του και να τηρείται το συνεχές.
  5. Ευκαιρίες για εξακρίβωση, επεξήγηση και διδασκαλία, μέσω της εικόνας, δευτερευόντων γνώσεων που είναι απαραίτητες για τον χωρικό προσανατολισμό πχ. σημεία του ορίζοντα, σύνορα μια χώρας, πρωτεύουσες, γεωγραφικό ανάγλυφο (λίμνες, ποτάμια, οροσειρές κα.)κτλ.

Tip: 
Μπορείτε να εκτυπώσετε σχετικές φωτογραφίες και να τις καρφιτσώνετε μαζί όσο διαβάζετε το μάθημα στα αντίστοιχα σημεία του χάρτη!

Ενημερωθείτε για τα Μαθήματα Ειδικής Αντιμετώπισης Δυσλεξίας at home εδώ.

Άσπα Μητρακάκη
Ειδική Παιδαγωγός - Κοινωνική Ανθρωπολόγος
ειδικευμένη στην αντιμετώπιση μαθησιακών δυσκολιών/δυσλεξίας
email: amitrakaki@gmail.com
fb & twitter  


11 οφέλη του παιχνιδιού στη Παιδική Χαρά!



Ο πιο συνηθισμένος χώρος παιχνιδιού και συναναστροφής των παιδιών εκτός του παιδικού τους δωματίου είναι η παιδική χαρά. Το παιδί ξεκινά να παίζει στον χώρο της παιδικής χαράς απο όταν είναι ακόμη στην βρεφική ηλικία και συνεχίζει μέχρι και στα σχολικά του χρόνια. Πρόκειται για ένα μέρος που προσφέρει πλήθος ερεθισμάτων, μαθησιακών εμπειριών και παιδικών αναμνήσεων στην προσωπική ιστορία του κάθε παιδιού.


Τα 11 κυριότερα οφέλη που προσφέρει το παιχνίδι στην παιδική χαρά είναι:


  • Ανάπτυξη και εξάσκηση κινητικών δεξιοτήτων(λεπτής και αδρής κινητικότητας)
  • Ευκαιρίες για ανακάλυψη υλικών που είναι η γέφυρα για τις πρώτες προμαθηματικές έννοιες.
  • Πολυαισθητηριακή διέγερση μέσα απο διαφορετικά ερεθίσματα που επεξεργάζονται μέσω όλων των αισθήσεων.
  • Ανάπτυξη και ενίσχυση της αυτοπεποίθηση και της ανεξαρτησίας αφού το παιδί δοκιμάζει τις δυνάμεις του και πιστεύει περισσότερο στον εαυτό του.
  • Το παιδί αποκτά καλύτερη συναίσθηση του εαυτού του και των ορίων του (σε σχέση με τα άλλα παιδιά, αντικείμενα, στο χώρο)
  • Πλήθος ευκαιριών για κοινωνική ενσωμάτωση μέσα απο την συναναστροφή του με άλλα παιδιά.
  • Γίνονται οι πρώτες φιλίες και το παιδί μαθαίνει τι σημαίνει μοίρασμα και σεβασμός στον άλλον.
  • Το παιδί εμπλουτίζει τις εμπειρίες του, γεγονός που δίνει ευκαιρίες συζήτησης και διήγησης αυτών των εμπειριών.
  • Μέσα απο την συναναστροφή του με τα άλλα παιδιά μαθαίνει τα πρώτα ομαδικά παιχνίδια και να ακολουθεί κανόνες.
  • Αντιμετωπίζει τους φόβους του (ψηλά μέρη, απότομα μέρη, να χάσει τα παιχνίδια του)
  • Το παιδί βιώνει καθημερινά τις αλλαγές στην εξέλιξη των ικανοτήτων του (δεν μπορούσα να ανέβω, τώρα μπορώ)

Να τονίσουμε ότι ο χώρος της παιδικής χαράς δίνει την ευκαιρία και στους γονείς να εξασκηθούν στην καταπολέμηση των προσωπικών τους φόβων σε σχέση με το παιδί τους πχ. μήπως πέσει, χτυπήσει, κρυώσει αλλά και να συνειδητοποιήσουν την εξέλιξη των ικανοτήτων του.


 Άσπα Μητρακάκη
Ειδική Παιδαγωγός - Κοινωνική Ανθρωπολόγος
ειδικευμένη στην αντιμετώπιση μαθησιακών δυσκολίων/δυσλεξίας
email: amitrakaki@gmail.com
fb & twitter